خوابن جو سفر
منهنجا خواب کڻي او سورج!
ايئين وڃين ٿو
هير هوا جي توڏي تانگهي
منهنجا لڱ ڏنڀي ٿي.
پونياڙي جي هن ويلا ۾
کنهنبو رت ميارون ڏئي ٿو.
فوجي جرنيلن جون پيڙهيون
مون کي هر هر ياد اچن ٿيون،
سپنن جي باغيچن ۾
ڪنڊا ڪنڊا ٿي اڀرن ٿيون.
منهنجي ڌرتيءَ جون هي وستيون
۽ هي روئندڙ ٻار هنجن تي
تن جو اڄ مياري هرڪو،
جيڪو منهنجي ڌرتي تي
ڪا هڪڙي رات ٽڪيو آهي.
يلغارون يلغارون آهن،
ڪيڏيون مند ميارون آهن،
نعرن تان ويساهه کڄي ٿو
ڪرڻا ڪرڻا رت ٽمائي
ها پر تون ڪنهن پار وڃين ٿو؟
منهنجا خواب کڻي او سورج
ڪهڙي باک وراڻي ڏيندين؟
ڪهڙي سڏ وراڻي ڏيندين؟
***