باغي جي مڱ جي نانءِ
باغيءَ جي سپني جهڙو سورج
اڄ وڇوڙي جي ويلا ۾
ڪيڏو آهي رنو، رستن کي گهوري.
قتل گاهه ۾ گم ٿي ويندڙ
نينگر جي مڱ
اکين ۾ ٻارڻ ٻاري
پنهنجا اڻڀا وار اُکولي
ڳاڙهي ڳاڙهي خاڪ چمي ٿي
ڪارا ڪجلا نيڻ ٻرن ٿا.
هوءَ سوچي ٿي
لهندڙ سج اوڀر جي ڪک مان ڄمندو
منهنجي گهر مهمان به ٿيندو
هر هر مان ڪنهن لاءِ رئان اڄ
۽ ڪنهن جي ياد چپن تي آڻي چميءَ جو آسيس وٺان اڄ
منهنجو پيار مٽيءَ مان ڦٽڻو آهي.
اڄ منهنجو يقين چوي ٿو
جنهن جو هٿ ٽريگر تي هوندو
گولي، ان جي ٻولي ڳالهائيندي آ
آزاديءَ جي ساک رکڻ لاءِ
منهنجو رت ڦڙو گهرجي ته گهڻو ناهي
پيار وڏي شيءِ آهي.