گلن ٽڙڻ جي موسم ۾
اکيون بند ڪري ڇيڪ گوليون ڪڏن ٿيون
اشارن اشارن ۾ هي انتهائون.
اسان جي ڪتابن جون ارٿيون
دنيا جي دلين تا گذارڻ کان اڳ ۾
شهر جي چوڪ تي
ڪهاڻين ۽ تاريخ،
گيتن ۽ نظمن جي هيرن جي پراڻ سان گڏ
اڄ چتا تي چڙهن ٿيون اسان جون امنگون.
۽ فاشين جي اکين ۾
ڄڻ ته وقت ويڳجي ويو آ.
تاريخ ۾ ڀٽڪندڙ
زار، هٽلر جون يادون
دنيا جي گهٽين مان
گهلندڙ هوا ۾
نعرن جي شور کان ڪيڏو ڪنبن ٿيون.
مگر،
انڌن وهٽن جيان هو بيخبر
ڌڏندڙ تخت تي آئيندو گهورن ٿا
۽ اسان جو رت
صدين جي ملهه ڳنهڻ لاءِ
گلن ٽڙڻ جي موسم ۾ وهي پيو آ.
***