تامل ڇوڪري
ڪائي تامل ڇوڪري بندوق سان
سانت جا پيرا کڻي ٿي.
خودڪشيءَ جو موت هُن کي پيو سڏي،
ڪو پکي اُڏريو نه اُڏريو هن جي نيڻن ڏار تان.
ڪائي تامل ڇوڪري هن جي مٿان
هيءَ ستارن سان ڀريل سپنن جي چادر
بس، واٽ ويندي زندگيءَ جو مُلهه ڪٿيندي ٿي رهي.
ڪي ته گل گولين سڃاتا،
ڪي ته ڳل ڏاڍا پياسا،
ڪا چُمي آئي نه آئي
ڪا ته خواهش هئي سامائي
بس جوانيءَ کي مليو جو پيچرو،
ڄڻ ڇڪيندو ٿو رهي اتساهه سان،
آرزوئن جي ڀڳل ٻيڙيءَ مٿان
ڪائي تامل ڇوڪري بندوق سان
سانت جا پيرا کڻي ٿي.
******