طويل سفر جي مختصر ڪهاڻي
يا، اسان جي خوابن جون شرنايون آهن
جي ڪنين ٻڌڻ لاءِ سفر ۾ آهيون.
اسان ته هميشه عاشورن ۾ گذاريو،
اسان ته مرثين کي ئي سڀڪجهه سمجهيو.
چنڊ جا چارا وٺي،
دڳ دڳ تي خوابن جا يادگار جوڙياسين.
اڃا به رڻ ۾ ڀٽڪڻ لاءِ ترانو گونجي پيو،
اڃا به ڪو اتساهه، ڪا سار آهي
اسان ته درد جي ورد تي جاڳون پيا.
اڃا به ولين تي ماڪ وسي ٿي،
اڃا به دلين تي ٿاڪ ڪهاڻيون،
وري وري جو نهاريو سون
اسان سفر ۾ آهيون.
پوياڙي جو ڇڏي رانديون
ننڍپڻ جو گهوريوسون
سڀڪجهه ئي گهوريوسون
اسان جو ٻڌا ته شهيدن جا نانء ٻڌا
ڪهاڻيون ته اڌوريون آهن.
صدين کان ڀور ڀور آهيون پنهنجي لڱي.
پوءِ به ڳاٽ ڳاٽ جي پويان لڳا نعرا،
لاٽ لاٽ جي پويان لڳيون جهمريون،
اڃا به رڻ ۾ ڀٽڪڻ لاءِ ترانو گونجي پيو.
اجهاميو ٻرن ٿيون اکيون ڪنهن لاءِ
جي ستيون ناهن ته ڇا هي
وقت پٺيان پيو باهي.
اسين جو گيتن جا گائڪ
ڏکن جي موسمن ۾
ٽهڪن جي بدلي
نوحا جهونگاريون پيا.
اڃا به
ڳلي ڳلي ۾ ڪتن جي باهوڙ تي ڀُليا ناهيون
ٿڙيا ناهيون
اسان سفر ۾ آهيون.
ٻڌاء
تنهنجي گهٽيءَ جي موڙ تي اجايو شور آهي
يا – اسان جي خوابن جون شرنايون آهن.
******