فقير لعل داس ڏيئي وارو
فقير لعل داس جو اصل نالو ٻيو هو، پر قلندر لعل شهباز جي خدمت ڪري( سيد ولي محمد شاھ لڪياري جنم 1868ع وفات 1938ع) هن ديوان جو نالو لعل داس رکيو، (معنيٰ لعل جو ٻانهو). فقير لعل داس ولد ساون سنگهه جي گهر ۾ موجوده آزاد ڪشمير (ديوا بٽالا) ۾ 1901ع ڌاري ڄائو. لعل داس وارا پنج ڀائر هئا، فقير لعل داس ٽيون نمبر هو. 1920ع ڌاري سيوهڻ شريف آيو، قلندر لعل شهباز جي ڏيئي ٻارڻ جي ڊيوٽي 1930 کان شروع ڪئي هئي. هي روزاني شام جو حضرت قلندر سائين جي مزار تي وڃي درگاھ جي ٻين مشعالچين فقيرن وانگر ڏيا ٻاري جوتون جلائيندو هو. سندس ٻاريل ڏيئن ۾ هيمشه کوپري جو تيل استعمال ڪندو هو. هن اها ڊيوٽي پنهنجي مرڻ (وصال ڪرڻ) تائين ادا ڪئي. سردي توڙي گرمي ۾ شام جو جوت جلائڻ ۽ روزانو فجر جو درگاھ ۾ اچڻ هن ڪڏهن به ڪونه وساريو، درگاھ جا سڀ مجاور ۽ سادات کيس ڀائيندا هئا. پاڪستان جي ٺهڻ کان پوءِ سيوهڻ مان هندن جي لڏي وڃڻ ڪري (قانون گو) هندن جي ميلي واري ميندي کي نهايت عقيدت سان کنيو1. قلندر لعل شهباز جي ٽي ڌمال واري ميندي فقير لعل کڻندو هيو. هاڻ اها ڊيوٽي سندس پٽ لعل گل ڏئي ٿو.
فقير لعل داس ٻه شاديون ڪيون، پهرين شادي مان کيس ڪو اولاد نه ٿيو. ٻي شادي مان عمر جي آخري حصي ۾ کيس 2لعل گل 1988ع ۾ ڄائو. فقير لعل داس وٽ فلمي دنيا جا فنڪار، اداڪارائون ۽ اداڪار تمام گهڻو ايندا هئا. سندن وٽ اڪثر راڳ جون محفلون ٿينديون هيون. خيرات جو سلسلو هلندو رهي ٿو، روزاني شام جو نياز ننگر ڪيو ويندو آهي. فقير لعل داس 1993ع ۾ هن دنيا کي ڇڏي راھ رباني ورتي. کيس سيوهڻ ۾ دفنايو ويو مٿان ڪمرو نما جڳهه ٺهيل آهي. جنهن تي ڪيترائي زيارتي ايندا رهن ٿا. سندن مريد هندن سان گڏ، سک ۽ مسلمان به گهڻا اٿس. سندس مقبرو مير صلاح الدين لڪياري جي ويجهو اوڀر ڏکڻ ۾ موجود آهي. جنهن تي فقير لعل داس چراغي لکيل آهي. هي اردو زبان ڳالهائن ٿا.