ايشيا وارو استنبول
اسان زيارت ۽ شاپنگ بعد ٽرام ۾ چڙهي پياسين. ڪافي اڳتي هلي محسوس ٿيو ته اسان شايد غلط رستي ڏانهن پيا وڌون. اسان جي گروپ جو هوشيار ميمبر به هڪ نهايت خوبصورت ڇوڪريءَ سان گڏ سيٽ ملڻ تي خاموش بت بڻيو ويٺو هو، نه ته هر رستو اهو ئي ٻڌائيندو هو. اسان ان کي زبردستيءَ اٿاري ٽرام مان هڪ نامعلوم اسٽيشن تي لهي پياسين. هتي استنبول کي چوڌاري ڏنل پراڻي ديوار جا آثار هيا ۽ مکيه دروازو پڻ، جنهي کي سٽي وال پئي چيائون. هيءَ اها ديوار هئي، جيڪا فتح َوقت توب جي گولن سان ڪيرائي وئي هئي. هي ديوقامت ديوارون شهرچوڌاري تحفَظ لاءِ جوڙايون ويون هيون. حيدرآباد جي قلعي کان وٺي استنبول جون ديوارون هينئر تحفَظ بجاءِ هر وقت عدم تحفَظ جو احساس ڏيارين ٿيون. يونيسڪو کان وٺي آ ثار قديمه تائين مڙني وٽ انهن جون لسٽون ته موجود آهن، باقي مڙئي خير آهي. اسان ديوار جي اندران وارا حصا گهمي ڦري جلدي موٽي آياسين. ڇو ته يڪراءِ ٿي اهو فيصلو ڪيوسون ته هاڻي ايشيا وارو استنبول ٿا گهمون. هاڻي اسان کي هڪ وسيع روڊ پار ڪرڻو هو، جنهن لاءِ پيادل هلڻ وارن واريءَ پل طرف وڌياسين.