واپس وطن ۾
مان گهڙيءَ کي اسلام آباد ايئرپورٽ جي گهڙيال سان ملايو ۽ موبائل مان ترڪيءَ واري سم ڪڍي موبلنڪ جي سم وجهي، ٻارن سان گهر ڳالهايم ۽ دوستن احبابن کي اطلاع پڻ ڏنو، جن کي واپسي جو انتظار هو .گروپ جي دوستن سان ڀاڪر پائي موڪلايم. اسلام آباد جي سنگت جن جي آڌر ڀاء لاءِ سندن گهروارا آيا هئا، گهڻو خوش پئي لڳا. ڇو ته انهن جي منزل اچي وئي هئي ۽ مون کي اڃان ا ڳتي وڃڻو هو. سندن پتڪڙا ٻار ڊڪون پائي کين چمبڙي پيا هئا ۽ سندن گهرواريون پري کان ئي چپن ۾ کلي رهيون هيون. ماڻهون جيترو نڪرڻ مهل excited هوندو آهي، اوترو ئي واپسيءَ ۾ به جلدي گهر پڄڻ چاهيندو آهي. اسلام آباد ايئرپورٽ تي ڪجهه ساٿين رات رهي صبح وڃڻ جي صلاح ڏني، پر ڪير ٿو بيهي سگهي؟ اتفاق سان ڪراچيءَ لاءِ فلائيٽ ملي وئي. ڪجهه لمحن بعد لوڪل فلائيٽ ذريعي ڪراچي پهتم. ڪچڙيءَ منجهند ٿي وئي هئي. حيدرآباد فيمليءَ کي اطلاع ڪري ڇڏيو هيم، جن اچي ايئرپورٽ تي آجيان ڪئي.