پاڪستاني فلم مس استنبول
مون ۱۹۹۶ع ۾ لاڙڪاڻي جي المنّظر سئنيما ۾ پاڪستاني فلم مس استنبول ڏٺي هئي، جنهن ۾ ريما ۽ بابر خان هيرو هيروئن هئا. هن فلم ۾ ريما استنبول جي هڪ گائيڊ آهي ۽ هن جو بابر خان سان پيار ٿي وڃي ٿو. روائتي اسٽوري جيئن ڪو سوچي سگهي ٿو، پوءِ انڊيا جي پراڻي فلم ”گائيڊ“ هجي يا پاڪستاني ”درشن“ يا ”چاهت“. راڳ پهاڙيءَ جا بانسريءَ ۾ آلاپ ٻڌي طبعيت ۾ تيزابيت وڌندي محسوس ٿيندي. گندين سينيمائن جي گهگهه انڌاري مان نڪرڻ کان وٺي سائيڪل مان زنجير ڪڍڻ تائين صرف شبنم جون صدائون، جن جي هر جملي ۾ صرف ”راجو“ هوندو يا جيڪڏهن نئين فلم هوندي ته وڃي ٿيا ست خير. نغماتي شاهڪار فلم ۾ بيڪار گانا، اڀ ڏاريندڙ ڊائلاگ، ٺمڪن جي فراواني، لڙائيءَ جا فضول سين، رڙيون، ڪوڪون. پاڪستاني فلم مس استنبول واقعي به فلم هئي. سندس هڪ گانو مقبول ٿيو هيو، ”يي جو، چار دنون ڪا ساٿ هي، اتفاق ڪي بات هي“. ته ترر ته ترر ته ترر (گاني جي خالي گيپ ڀرڻ لاءِ استعمال ٿيندڙ چڙ ڏياريندڙ ٻول). خواجه خورشيد انور، نثار بزمي، ماسٽر عنايت حسين، جهڙن نامور موسيقارن جي پروان چڙهايل پاڪستاني فلم انڊسٽري مجرن جي انڊسٽري بڻجي چڪي آهي. ان کانپوءِ تازو هڪ انڊين فلم ”مشن استنبول“ ڏسڻ جو اتفاق ٿيو، جيڪا دهشتگرد ڪاروائين جي متعلق هئي. استنبول مانmonitor ڪندي منظم دهشتگرد ٽولي انڊيا ۾ پڻ نيٽ ورڪ ٺاهي، هڪ وڏي تخريبڪاريءَ جو پلان جوڙيو آهي. ايڪشن مووي هئي. بالي وڊ به انگريز ٿيڻ جي چڪر ۾ پنهنجي چال ڍال بدلائي چڪو آهي. سواءِ عامر خان جي چند ڪلاسيڪل فلمن؛ لگان، منگل پانڊي، ٿري ايڊيٽس جي باقي فلمن ۾ سنسني خيزي ۽ عرياني عروج تي آهي.
فلمن جي حوالي سان هڪ اهم ڳالهه ٻڌائيندو هلان ته ترڪيءَ جي هڪ خوبصورت اداڪاره نازان سانچي جي اسيءَ واري ڏهاڪي ۾ ڦٽي هئي، جو هن پاڪستاني فلمن ۾ ڪم ڪيو. هن جون سموريون فلمون هٽ ويون هيون جن ۾ هلچل، زنجير، تلاش، هانگ ڪانگ ڪي شعلي ۽ طوفاني بجليان شامل آهن. ان دور ۾ نديم ئي اردو فلمن جو سپر اسٽار هوندو هو. مان سمجهان ٿو نديم تي ئي اهي فرسوده فلمون فلمايل هونديون.