سِنڌُ جي زمين تون
سَرڳُ کان حسِين تون.
اسان جي عشق جي مِٺي،
آهين بس اَمينَ تُون.
موت ڪُلفتن سَندو،
مُحبتن جو دين تُون.
زرد هن وجُود کي،
ڪري وئين رنگين تُون.
ڪجهه نه چئو ڀلي کڻي،
آهين پر ذهين تُون.
وسي ٿو تو ۾ ڀٽ ڌڻي،
سکر به تون بدين تُون.
وجود کان پري رهي،
ڪڏهن به آهين ڪين تُون.
غلام تنهنجي در جو آ،
اَياز ڪر يقين تُون.
✤✤