مهمان تازو ٿي ويو،
ايمان تازو ٿي ويو.
هُن نهاريو قرب مان،
احسان تازو ٿي ويو.
عڪس هو ڪو رقص ۾،
وجدان تازو ٿي ويو.
هُو پُڳي مندر مان ڄڻ،
ڀڳوان تازو ٿي ويو.
اڄ گَهٽيءَ مان ڇا لنگهيس،
بُهتان تازو ٿي ويو.
قدرت سندو پرتو ڏسي،
انسان تازو ٿي ويو.
اپسرا هئي چنڊ هو،
ارمان تازو ٿي ويو.
سونهن جي واکاڻ ۾.
رومان تازو ٿي ويو.
ڇا چپن تي مُرڪ هُئي.
گلدان تازو ٿي ويو.
تو پڙهيو شاعر سندو
ديوان تازو ٿي ويو.
✤✤