لا غرض کڻي آهين،
پروئي تون وڻي آهين.
گُل ڏين يا کڻين پٿر،
مرضي جي ڌڻي آهين.
آ تنهنجو قسم دل ۾،
تون هڪڙي ڄڻي آهين.
مان ڪيئن چوان توکي،
پيرن جي پڻي آهين.
بي تاب بدن تنهنجو،
بارش جي ڪڻي آهين.
تو موهي ڇڏيا منظر،
هوشيار گهڻي آهين.
ويو ”رضوي“ بهارن ۾
سرءَ جان ڇڻي آهين
✤✤