هڪ ٻئي لاءِ پراوا آهيون،
ڄڻ ٻئي ڪُوڙي دعويٰ آهيون.
پن ڇڻ رُت جو قبضو آهي،
ڪير چوي ٿو ساوا آهيون؟
تنهنجي درشن جي نعمت مان،
ڪونه ڪڏهن من ڍاوا آهيون.
پٿرن سان ڪيئن رشتو جوڙيون،
اندران ٻاهران ڪاوا آهيون.
چرين وانگر چاهت ڪارڻ،
ڏيندا رهندا جهاوا آهيون.
جو پل ويجها هُوندا آهيو،
خوب ڪندا پوءِ جاوا آهيون.
درد جو درياءَ جهاڳڻ لاءِ،
پاڻ ته رضوي ڄاوا آهيون.
✤✤