وئي سنگت ڦِٽي توسان،
رهي ناهي مِٽي توسان.
مري وئي هاڻ مون لاءِ،
تنهنجي گهر جي گِهٽي تو سان.
ڪڏهن آباد هئي دل جي،
هي يونيورسٽِي توسان.
امر اتهاس ۾ ٿيندس،
ڪري الفت مِٽي توسان.
سڄو هو ڳوٺ هڪ پاسي،
سندم هئي دل پِٽي توسان.
ڀلي ناراض ٿي، ڪئي آ،
حقيقت مون چِٽي توسان.
الائي ڇو خوشي رضوي،
ڪئي آهي ڪِٽي توسان.
✤✤