تو ۾ لحاظ ڪونهي،
تنهنجو ”اياز“ ڪونهي.
تنهنجي ملڻ جو اڄڪلهه،
ساڳيو انداز ڪونهي.
راڳي جو روح زخمي،
سُر ۾ ڪو ساز ڪونهي.
انسانيت جا ويري،
تنهنجي نماز ڪونهي.
صورت جو هو ڀلو آ،
الفت نواز ڪونهي.
نيڻن کان روح تائين،
رستو دراز ڪونهي.
هڪ بُت ۾ ۽ خدا ۾،
ڇا امتياز ڪونهي!؟
تنهنجي کلڻ تي مونکي،
ڪو اعتراض ڪونهي.
چهري تي مرڪ رسمي،
اندر جو راز ڪونهي.
هي عشق سرمدي آ،
ڪيئن! سرفراز ڪونهي.
ابليس آ جنهن دل ۾،
نوڙت نياز ڪونهي.
ايڏيون وٿيون وڌئي ڄڻ،
جئرو ”اياز“ ڪونهي.
✤✤