مون کي پر ڏيهي پکين جهڙو لڳو،
شخص هُو پنهنجين اکين جهڙو لڳو.
دل کي وڻندڙ هر نظارو هوبهو،
هن جي چُنري ۽ سڳين جهڙو لڳو،
هُو گهمانن کان مٿي مون لاءِ آ،
هُن سواءِ پل صدين جهڙو لڳو.
هُن جي صحبت آثوابن وانگيان،
هن جي وڇڙڻ آ بَديُن جهڙو لڳو.
سايو هن جي جسم جو ڌرتي مٿان،
گل تي شبنم جي چُمين جهڙو لڳو.
زندگي ”رضوي“ سموري رڻ سندم،
هو سمنڊ، بادل ندين جهڙو لڳو
✤✤