روح تنهنجي چاهه ۾،
جسم مقتل گاهه ۾.
عاشقن جي زندگي،
ڌُوڙ ٿي وئي راهه ۾.
وڻ به ڇاڻي روز ٿو،
لُڙڪ پنهنجا واهه ۾.
ڏار ڇو پئجي ويا،
پيار جي ويساهه ۾.
ڪو ڇڏي ويو بي رحم،
نِينگري درگاهه ۾.
ڇا رکيو آ جنگ ۾،
بهتري آ ٺاهه ۾.
خرچ ٿي ويو آدمي،
وقت جي آڙاهه ۾.
دل سميٽيندو رهيس،
تون رهين ڀڃ ڊاهه ۾.
رنگ جياپي جو رچيل،
سُرت ۽ ساڃاهه ۾.
عاشقي جو دڳ اٿئي،
پير پوندئي باهه ۾.
ڏات جا ٿي پَرُ ڪَٽِيا،
دوستن ساراهه ۾.
پل نٿو وسري سگهين،
تون سدائين ساهه ۾.
اُڀ سڄو لرزي ويو،
ڇا اثر هو آهه ۾.
آس پيو رضوي رکي،
شخص بي پرواهه ۾.
✤✤