هاڻ هُن جي شهر تان گهُمرو ڪجي،
دل جي هر احساس کي اُجرو ڪجي.
ڌنڌ ۾ منظر وڃائبا وڃن،
ڇو نه دل جو آئينو اُجرو ڪجي.
دل نه آ بازار ڳاڙهيءَ شهر جي،
نينڍ روزانو ڏئي مُجرو ڪجي.
دل گُهريو ڪو دوست پيو مهمان ٿئي،
ڇو نه روشن اڄ سڄو ڪمرو ڪجي.
سهپ جي سُتي سدا دل کي ڏجي،
ڪين لڙڪن جو چٽو شجرو ڪجي.
حق جا هوڪا وڏي سر ئي ڏجن،
ڪوڙ کي دانگي ملي پڌرو ڪجي.
زندگي قدرت جو تحفو آ چريا،
زندگي ۾ هر عمل سُٿرو ڪجي.
روز رضوي درد جي آڱر جهلي،
دل جي احساسن کي ڇو اڀرو ڪجي.
✤✤