توبن زخمي عڪس جيان،
جيون بي گهر شخص جيان.
تنهنجي ياد به زخم ڏنا،
ماڻهو ڪنهن بي ترس جيان.
ڪوڙ سدائين پڌرو آ،
کير ۾ پاڻي سرس جيان.
رنگ اُفق جي نيڻن جو،
بلڪل تنهنجي پرس جيان.
قافلو منهنجين سوچن جو،
مستن جي آ رقص جيان.
ڪونه ٿو وسري هو رضوي،
اُستادن جي درس جيان
✤✤