نه تون جئري مهماتي ڏي،
حياتي ٿي حياتي ڏي.
خدا! احساس کان آجو،
نه ڪنهن کي گهر جو ڀاتي ڏي.
سفر مشڪل اکين تي پر،
سُريلو ڪوئي ساٿي ڏي.
وصُل جو سوچ تحفي ۾،
رُڳو سکڻي نه جهاتي ڏي.
ڏيڻ چاهين ٿو جي دل ۾،
جڳهه پوءِ بلاتي ڏي.
مڪين ٿو درد جا لشڪر،
ڪُشادي پوءِ ڇاتي ڏي.
قلم سان عشق منهنجو آ،
ڪڏهن هٿ ۾ نه ڪاتي ڏي.
ٻين جي پيروي رضوي،
ڇڏي تخليق ذاتي ڏي
✤✤