حسن پنهنجي جي هاڪ سمجهي ڇڏ،
مون کي پيرن جي خاڪ سمجهي ڇڏ.
تنهنجي مُکِ تي نظر پوڻ کان پو،
مون کي بلڪل ئي پاڪ سمجهي ڇڏ.
پنهنجو تعلق ڪيئن توکي سمجهايان،
گُل بدن تي تون ماڪ سمجهي ڇڏ.
رُوح منهنجي کي سمجهه راڻو ۽،
گهر سندءِ کي تون ڪاڪ سمجهي ڇڏ.
ٿي نه حيران هڪڙو جهير ڏسي،
دل، جگر، سينو چاڪ سمجهي ڇڏ.
آئون ٻي ڪا امانَ ڇو ڳوليان؟
پنهنجي ٻک جو هيراڪ سمجهي ڇڏ.
تو مان دل ڀَربي ڪونه رضوي کي،
هر جنم جو هيراڪ سمجهي ڇڏ.
✤✤