ڳالهه جڳ جي اها سچي نڪتي،
پنهنجي واعدن جي هو ڪچي نڪتي.
ضبط جي پل صراط کي ٽوڙي،
دل چريءَ تو وٽان اچي نڪتي.
هن جي يادن جي مهڪندڙ خوشبو،
روح منهنجي مان آ رچي نڪتي.
ڪيڏا نيڻن ۾ حادثا پوکيئي،
پر حياتي سندم بچي نڪتي،
جا به تحرير توکي ارپي مون،
من جي آوي مان سا پچي نڪتي.
ڏک انهي ڳالهه جو اٿم ”رضوي“
هُوءَ به دنيا جان لالچي نڪتي
✤✤