سنگتراش
سو بُک ۽ بدحاليءَ جي سٽَ نه برداشت ڪري سگهڻ تي ضعيفيءَ ۾ ڪافي سالن کان وٺي تڙپي تڙپي لاوارثيءَ جو لاش بڻجي ويو هو! جنهن جي ڪفن ۽ دفن جا پئسا به چندو ڪري گڏ ڪيا ويا هُئا!
ڪلهه خبر پئي ته انهي سنگتراش جي هٿن سان تراشيل هڪ شاهڪار مورتي مندر ۾ ڀڳوان جي روپ ۾ رکيل آهي!
جنهن جي پوڄا لاءِ هزارين ياتري پرساد جا ڀريل ٿالها کڻي ڀڄن ڳاءِ اُن سنگتراش جي هٿن سان تراشيل ڀڳوان کي وڏي ڀيٽا ڏيڻ لئه گڏ ٿيندا آهن.!
• تون اچي مون مٿان ستارن جو ڀريل آسمان ٿي وڃ!
۽ آئون تو ۾ هر رات چنڊ ٿي اُڀرندو رهان...!!
• واهياتپڻي جي ويس ۾ ويڙهيل دور جي سيني ۾ ڪا دل ئي نه هوندي آ!
جنهن جي وضاحت به خوشيءَ جي ساهه ۾ کُتل خنجر کان گهٽ نه آهي!
• مان هر درد جو درياهه جهاڳڻ لئه تيار آهيان،
ها پر تنهنجي دوريءَ جي هڪ ڇولي به ڇاتيءَ تي برداشت نه ڪري سگهندس.
• تون هر وقت جيئڻ جي جذبي کي جوان رکجان
۽ ڪڏهن به اُميد کي مايوسيءَ جي موت سان مرڻ نه ڏجان
ڇو جو مُحبتن جي فنا ئي زندگيءَ جي بقا کي ڀيلي ڇڏيندي آ
• هوءَ ڏس سنڌ سڄي سور ٿي وئي آهي،
۽ تون اڃا به نيڻن مان ننڊ ڪڍي اُڇلائڻ لاءِ تيار ئي ناهين!