رَت مان ٻُڏل رڙ
جو خوشيون خون ٿي ماتم ۾ مارجي رهيون آهن
رت مان ٻُڏل رڙ وارثيءَ لاءِ واجهائي رهي آهي!
سڏ منزلن کي ماڻڻ کان اڳ ۾ ماريا ويا آهن
پوئواريءَ جو پنڌ ڪنهن به وارياسي تي به چٽو نظر ئي نٿو اچي
او جاڳيل اکيون روئندڙ رُتن جا ڀنل ڀاڳ بڻجي ويون آهن
نابالغ فتوائن جي ڦندي ۾ اڄ به جوان جُرئتون لُڇي لاش ٿي رهيون آهن
مذهبن جي مُراقبي ۾ ويڙهجي وضاحتن جا وات انڌيرن ۾ اُجرائپون اُڇلائي ويٺا آهن
حوس جو ڀن جي پنکڙين کي پليت زبانن جا زخم ڏئي زرد ڪري ڇڏيو آهي
بمن ايترا ته چير ڏئي جسمن کي ٽُڪرن ۾ ٽوڙي ڇڏيو آهي جو خُدا جي گهر ۾ به حراس جو راڪاس رُلندي نظر ٿو اچي
۽ سجدا به خود ڪش حملي جي خيالن ۾ ضايع ٿي رهيا آهن
هر گلي گوليءَ جي ٻوليءَ سان ٻُري رهي آهي
ڄڻ ته عزرائيل کان روح قبض ڪرڻ جو ڪم اڄ جي ٽيڪنيڪل وحشي ماڻهن وڙهي وٺي لاٿو هُجي
۽ فرشتا فڪر ۾ ويڙهجي ويڳاڻا ٿي پيا آهن
مانيءَ جو مُلهه آسمان جي اوچائيءَ سان اچي لڳوآهي
ڌرتيءَ جا چپ سُڪي ساڻا ٿي پيا آهن
مائرن جي سُڪل سنڌوءَ جهڙي ڇاتين ڏي نهاري معصوم ٻارڙا بُک ۽ اُڃ جي احساس ۾ اُداس ٿي هميشھ لاءِ اکيون پوري رهيا آهن
ها پوءِ به ويساهه جا سيپارا سَر تي رکي امن کي آڻڻ جا سالن کان وٺي گيت ڳائيندڙ غلام سوچن جا بي ضمير رَت پياڪ رهزن بيشر مائيءَ جي بازار مان نڪري شرم جي برقعي ۾ لڪڻ لاءِ تيار ئي ناهن
ويتر سياسي دُڪان کي هلائڻ جا هوڪا ڏئي صرف پنهنجي پيٽ کي پالڻ جا نوان طريقا تيار ڪري رهيا آهن، جنهن مان ڪنهن به سُٺائي جو سج اُڀرندي نظر ئي نٿو اچي.