طنبوري جي تار
تُنهنجي پيار جي سار جون آڱريون اڃا تائين منهنجي دل جي طتنبوري جي تار کي، ڇُهاءُ ڏئي اُن محبت جي محفل ڏي وٺي وينديون آهن!
جت پاڻ راحتن جا راڳ ڇيڙي پيار جي جنت جا ڪي جهان جوڙيا ها..!
• مور جي ٽهوڪن سان ٻُرندڙ ۽ ڇڪڙي سان گڏ اُڏامندڙ اُن ٿر جي واريءَ جي اُڃ جو احساس ڇو نه اُن پاڻياري کان پُڇجي؟
جيڪا چيلهه تي گهڙو رکي ۽ مٿي تي ٻيلهڙا ٺاهي جڏهن هلڻ لڳندي آهي،
ته ڏسڻ وارن جي اکين ۾ پيار جي اُڃ کي ويتر طويل بڻائي ڇڏيندي آ..!
• پٿر جي شهر ۾ ٿا رهون..،
انهيءَ ڪري اظهار کان ڊپ ٿو لڳي،
متان هي نفرتن جو اُگهاڙو سماج پنهنجي پيار مٿان ڪُفر جون تهمتون مڙهي پاڻ کي ٽياس تي ٽنگي نه ڇڏي..!