ماڻهون
۽ اسان ڪنهن ڪُنواريءَ جي نيڻن ۾ نهاريندي به الائي ڇو شرم ۾ ويڙهجي وسامي ويندا آهيون.
• ماڻهون وئشيا جي جسم مان عياشيءَ جون اکيون ته ٻوڙي وٺندا آهن.
پر ڪڏهن به اُن جي مجبوريءَ کي محبوبيت جي نگاهه سان ماڻڻ جو شرف حاصل ئي نه ڪندا آهن
۽ ان اڌ صديءَ جيڏي اڻپورائيءَ جي احساس جو درد يقينن ڪنهن وڏي الميي کان گهٽ نه آهي...!
• ماڻهن جي نظر ته جسمن جي جوانيءَ کان وٺي اُرهن جي اُگهاڙپ تائين ڊوڙندي رهندي آهي،
پر مونکي ته طوائف جي اڏي تي وڇايل تڏي ۾ به بُک نظر آئي آهي،
جيڪو موت جهڙي مُفلسيءَ جي بُکايل پيٽ کي پالڻ لاءِ هر وقت لتاڙجندو رهندو آهي...!