عشق
هُن جي خوبصورت سوال جي خوبصورتيءَ ۾ گُم ٿي چوڻ لڳس
ته تنهنجي اکين جي گهرائين ۾ گم ٿي وڃڻ کان وڌيڪ ٻيو ڪو به عشق ناهي.
• جنوريءَ جي سرد رات ۾ گرم گُفتگو جهڙا پرين
اچ ته وصالن جي برف ٿيل دوريءَ کي ڀاڪُرن ۾ ڀري وٺون.
• اَمن اسانجي ديس مان اُن پرديسي پکيءَ تلور جيان بيدرديءَ سان ماريو ويو آهي
جنهن کي شڪاري پنهنجي بندوق جو نشانو بنائڻ وقت به ڪنهن وڏي فاتح جهڙو فخر محسوس ڪندو آهي.
• اسانجي ديس واسين جا من ته مُئل پر هينئن جون حالتون به هيرو شيما کان گهٽ نه آهن.
• غالب جي غزل جهڙا پرين.!
تُنهنجي نيڻن ۾ ته اُهي نشا آهن جيڪي موکيءَ جي مٽُ ۾ به نٿا ملن.
• تون پيرن ۾ پازيبون پائي جڏهن واريا سي تي هلڻ لڳندي آهين ته مٽيءَ جو من به آنڌ مانڌ ۾ اچي ويندو آهي،
۽ سوڪهڙي جو سينو به اُڃ اُجهائي پشم جهڙن پيرن جا پنڌ چُمي پيار ۾ پاڻي ٿي پوندو آهي.
• اڄ تون ڀلي منهنجي مُحبت کي لاوارثيءَ جو لاش بڻائي لا تعلقي ظاهر ڪري وڃ!
پر اَهو به ضرور سوچجان ته آئون ڪا سُندر سُهاڳ جهڙي سانجهه تُنهنجي سيني تي به سُتل آهيان!
• آئون ته اُڄ به اُن نظريي کي نامرد ۽ ناپاڪ سمجهان ٿو!
جيڪو آزادي جي اُميد کي هر نئين صُبح جي انتظاريءَ جي اُلجهنن ۾ اٽڪائي پاڻ سڪون واري ننڊ سُمهي پوندو آهي،
پر منهنجي سوچ ته اڄ به پاڪائيءَ جي جوان جذبن کي جنمي رهي آهي ته هر صُبح جي انتظاريءَ جي ميراڻ کي ماري،
ڇو نه آزاديءَ کي اڄوڪي ڏينهن ۾ آڻي ۽ ماڻي وٺجي!