امرتا پريتم
يا امرتا پريتم جي اکين مان ڪريل ٻه گرم ڳوڙها!
اندازو لڳائڻ ڏاڍو ڏکيو ٿي پيو آ!.
• گينگ ريپ ۾ مري ويل هر معصوم ڇوڪريءَ جا خوشبوءِ جهڙا خواب،
خواريءَ جي ٽوڪريءَ ۾ کڻي بازار ۾ ته بيهاريا ويندا آهن!
پر اُن وقت وحشي درندي جي مُنهن تي بي شرمائي جا ڀونڊا ڪو به مَلڻ لاءِ تيار ئي نه هوندو آهي!، آخر ڇو!؟...
• اياز!
آخر ڪهڙي اُميد رکجي اُن شهر مان شرافت جي!
جنهن جي چونڪ چونڪ تي چَڪلي جي بازار جهڙو بي ڍنگو هُل مَتل آ!.
• هر حقيقت جي نيڻن ۾ خوشبوءِ جو جوان خواب سمايل هوندو آ!.
• مڌ جي پيالي ۾ پيل تنهنجو خيال اڄ به سرورن سان سُرڪجي رهيو آ.
• ڏس ته ڪيڏي نه پيار مان پوپٽن جا پَر به گُلن جي ڳلن کي پيا ڳڙاٽڙيون پائين!
پر پاڻ اڃا تائين پُڇتاءُ جي پنڌ ۾ اڪيلا ۽ اُداس رهجي ويا آهيون.
• ڳوٺ جي الهڙ ڇوريءَ جي ڇاتيءَ جا ڇال بسنت جي باک کي به بي سُڌ بنائي وجهندا آهن!.
• اکين کان نابين عورت جا جوان خواب خاموشيءَ جي خلا ۾ روز خودڪشي ڪري معزوريءَ جو موت ٿي ويندا آهن!
• آهي ڪو اهڙو جذبو جيڪو بُڇڙائيءَ جي مُنهن تي بُجو رکي هر دل کي آٿت جو اڻ کُٽندڙ احساس ڏياري وحشتن جو ساهه سوڙهو ڪري وجهي!؟