ايف آءِ آر
ڪنهن معصوم ڇوڪري سان ٿيل گينگ ريپ جو ايف، آءِ، آر ڪٽيل هوندي آهي.
• شل سدائين ڳٽن جي ڳوٺ ڏانهن چُمين جو پنڌ جاري هُجي..!
• ظُلم جي انتها ڏسي ڪڏهن ڪڏهن آسمان به روئيندو آهي
۽ پاڻ اُنهي احساس کي بارش چوندا آهيون!
• روئڻ سان روح جون راحتون مرنديون آهن!
کلڻ سان خوشين جا گُلاب ٽڙندا آهن!
۽ ملڻ سان مُحبتن جا مَن مهڪندا آهن..!
• چنڊ ڏي اُڏامندڙ چڪور چاهتن جي انتها جو آغاز ٿو لڳي!
۽ شايد چنڊ جي اکين ۾ ڀي چڪور جا ئي خواب آهن!
• پيار جي معصوميت کي ڳوليندي ٿڪجي پيل وحشتون ڪُتي جي سهڪندڙ زبان جيان سهڪي رهيون آهن!.
• آئون تنهنجي پويان پيار جون ته ڇا پر درد جون نمازون به پڙهڻ لئه تيار آهيان...!
• پنندڙ پوڙهي فقيرياڻيءَ کي خُدا جي نالي تي خيرات ڏيڻ بجاءِ معافيءَ جو چيو ويندو آهي،
پر جوان پينو ڇوڪريءَ جي پوري جسم کي تڪي ۽ ڇاتيءَ مٿان حوَس جي نگاهن جون آڱريون ڦيرڻ کان پوءِ سيٺ مُرڪي عياشيءَ جي احساس ۾ ٻُڏي وڏي خيرات ڏيندا آهن.!
• هاڻ ته چاهتن جي چڳن مان بي حُرمتين سٽ ڏئي سونهن جا گُلاب ئي پٽي ورتا آهن!.
• زندگي درد جي زهر جا ڪافي ڍڪ پي وئي آهي،
اڃا به الئه ڪيترا ڍُڪ پيئڻا پون ڪا خبر ئي نٿي پوي!؟
• گهاڻي ۾ پيڙهجڻ وقت مخدوم بلاول جي هڏن سان گڏ چپن جو مُرڪڻ،
ڄڻ ته سنڌ جي درد سان عشق جو مضبوط دليل ٿو لڳي!.
• آئون سنڌ لاءِ سوليءَ تي چڙهي مرڻ لئه تيار آهيان..!!
پر منهنجي هن سنهي ڳچيءَ ۾ ڪڏهن به موقعي پرست سياست جو ٿُلهو ڦندو وجهي بيوقوفيءَ جي بازار ۾ لٽڪائڻ جي ڪوشش نه ڪجو.!
• اقتدار جي ڪُرسيءَ تي ويهي وحشتون مُفلسيءَ جو ماس چٻينديون آهن!
• ڪُجهه گهڙيون سامهون ويهه ته پيار جي قضا ٿيل پهرن جون نمازون پڙهي وٺان...!
• نيڻن جي ڏوليءَ مان جوانيءَ جي ڪُنوارپ جا براقيل خواب پيار جو ڪانڌپو ڳولين ٿا..!
• روشنيءَ جي شهر کي ڪهڙي خبر!،
رات جي روح کان چنڊ جي چانڊوڪيءَ جا قصا پُڇجن ته بهتر.
• وحشتن جي منهن تي ڪهڙن لفظن جا ڀونڊا رکجن!؟
• تاريخ گواهه آ!
اڄ به سنڌ پنهنجي نياڻين جي ڪپيل اُرهن جي لُٽيل عزت جي درد تي روئي رهي آ..!
• انهيءَ کان وڌيڪ اڃا به ڪو ٻيو الميو ٿيندو!؟
جو غُربت هوٽل تي پچندڙ مانيءَ کي بُک جي اکين سان ڏسي سُڪل چپن مٿان پنهنجي آلي زبان ڦيرائي بُک کي نه ڀرڻ کان اڳ ۾ مايوس ٿي ماٺ جهڙي موت ۾ گم ٿي ويندي آهي..!
• فحاشيءَ جي اُرهن مان ٿڃ سُڪي وئي آهي!
ڇو ته اُنهن مٿان عياشيءَ جون آڱريون حوس جون چچريل چُميون ڇَڏي وينديون آهن..!
• آئون ته اکين جي آسمان جو اُهو جُهڙالو خواب آهيان جنهن مان پيار جي درد جا سوين لُڙڪ ٿا وَسن...!
• دل ته سدائين اهو ئي چاهيندي آهي ته دوريءَ جون ديوارون ڊاهي،
پيار جي پوٺن تي چپن جي چمين سان نينهن جا نڪور نظم لکجن
• اُگهاڙي پير تي ڇير جو ڇمڪو چُمين جا پها پيو رکندو آهي،
يا سُڏڪن جا ساز پيو ڇيڙيندو آهي،
اندازو لڳائڻ ڏاڍو ڏُکيو ٿي پيو آهي..!
• شهيد ٿي ويل مُحبتن جي ڊٺل مزارن کي اڏڻ وارو ته ڇا؟
پر اُنهن تي ته ڪو روئڻ وارو به نظر ئي نٿو اچي...!
• تکن لفظن جي تلوارن هميشه راحتن جا روح زخمي ڪيا آهن،
پر ڏسجي ٿو ته مُحبتن جي ميٺاس احساسن جي آڪاس ۾ وري به چاهتن جا چنڊ اُڀاريا آهن...!