آزاديءَ جي راهه
۽ زندگيءَ جي ٽڙيل گُلاب جي خوبصورتيءَ کي خُواريءَ جي خزان هٿان خاموش ڪرائي ذلالتن جي ضعيفيءَ ۾ گهلجي گُذارڻ پسند ڪندي آهي!.
• اياز! مون ته اُن آزاديءَ جي اوچائيءَ جا نيڻ چُمي ورتا آهن!
جنهن جي منزل ڌرتيءَ جي ڌڙڪندڙ دل کان وٺي،
موت سان مُرڪي ملڻ تائين هوندي آهي.
• انقلاب هڪ آجپي جو گس آهي،
جنهن تان هٽي وڃڻ هيڻن ۽ بُزدلن جو ڪم آهي.
• بُلها شاهه جي عظمت جا مينار ته اڃا به مٿي!
پر پهرين اُنهيءَ جي گُنگهرن جي گيتن کي به ته سمجهي وٺون!.
• تُنهنجي هڪ مُرڪ وٺڻ جي لاءِ
آئون پنهنجي ساري زندگيءَ جون خوشيون گروي رکڻ لاءِ تيار آهيان!!...
• اڄ به ڪينجهر جا ڪنول نوريءَ جي نوڙت ڏسڻ لاءِ بيقرار نظر اچي رهيا آهن.
• پنهنجائپ کان وڌيڪ دوستيءَ جي درد جو زخم ڀاري ٿيندو آ!؟
• آخر ڪيسين تائين سنڌوءَ جي سيني ۾ سوڪهڙي جا خنجر کُپايا ويندا!؟
• الئه ڇو آس جي اکين مان انتظاريءَ جا ڳوڙها سُڪن ئي نٿا!؟
• اي منهنجا محبوب!
جلد انتظاريءَ جي اوچي ديوار کي ڊاهي ملڻ جي مُند جهڙا ڪي مُرڪڻ ڏيکار
هاڻ ته زندگيءَ جي زرد شام سان گڏ عشق جي احساس جو چهرو به زرد ٿيڻ لڳو آهي...
• سرد رات ۾ ڄمي ويل اُن پيار جي انتظاريءَ جو قسم
تُنهنجي اکين جي آئيني سان ڪيل پيار جا اُهي اولڙا،
اڃا تائين منهنجي وجود جي هر اُجري احساس کي پاڻ ڏانهن ڇڪيندا ٿا رهن.