اديبو
توهان آڱرين جي قيد ۾ جڪڙيل اُن معصوم ٻار جهڙي قلم کان جبري پورهيو ته وٺون ٿا!؟
پر توهان اهو ڪڏهن سوچو آهي، ته ادب جي عدالت ۾ اُهو قلم جو معصوم ٻار هڪ ڏينهن توهان تي به دانهيندو!
• هٿ جي پُٺيءَ تي سگريٽ سان ڏنڀ ڏيئي پيار جي درد کي گهٽائي نٿو سگهجي.
• اڄ به وقت جي مُنافق اکين مان وحشتن جو خوف جاڳي رهيو آهي!
۽ مُحبتن جي معصوم چهرن جي مُرڪ لوساٽجي زرد گُلابن جان ٿي وئي آهي...!
• پيار تان شهيد ٿي ويل پريمين جي بيباڪ جذبن کي تاريخ پنهنجي سيني جي جنت ۾ جاءِ ڏيندي آهي.
• روڊ حادثي ۾ مارجي ويل پيرسن شخص جي چچريل جسم ۾ ته سنڌوءَ جي سُڪل چَپن جيان رَت جو ڦڙو به نه هو..!
• ڇا سسئيءَ جا سڏ پنهونءَ جون پُڪارون کڻي پهاڙن سان ٽڪرائجي پُرزا پُرزا ته نه ٿي ويا آهن!؟
• ڪُنوارن هٿن تي مهندي مهڪ جا سهرا ڳائيندي آ.
• وقت جي رنگين آئيني ۾ اُگهاڙپ جا عڪس ڏسي شرم اکيون ٻوٽي ڇڏيون آهن.
• اڄ به ڄامشوري جي پُل تي بيهي نظر ڊوڙائجي ٿي،
ته عرفان مهدي جي عشق جون اوچائيون ۽ امرتائون لهرن جي سيني جي سواريءَ تي مُرڪندي محسوس ٿينديون آهن.
• اڄ به هُن جي شام جهڙن خوبصورت نيڻن ۾ آئون پنهنجي پيار جي پکين جي اُڏار ڳوليندو رهندو آهيان..!
• تنهنجي اکين جي اُداس احساسن جو هر لمحو روح تي ڏنل بليڊ جي چهڪ کان گهٽ نه هوندو آهي..!
• نفرتن جي گٽر ۾ وهنتل هي وحشتن جو ڪارو سماج ته خارش ۾ ورتل ڪُتي کان به ابتر ٿو لڳي..!؟