نادانو / تضاد
مڃون ٿا ته تاريخ ۽ تهذيب جي وارثيءَ جون واڳون اسان اديبن جي ئي هٿن ۾ صدين کان سنڀاليل آهن!
پر ڪُتن جا ننهن لاهڻ ۾ ته اوهان به گهٽ نه ڪري ڏيکاريو آ!
• ها مونکي مرڻ جو ڪو به ڏُک نه آهي!
پر توسان نه ملڻ جو وڏو درد آهي!
• الئه ڇو دل گمان ۾ غوطا کائڻ لڳندي آهي ته!
گنگا ۾ ڌوتل هر گناهه پوتر ٿي ويندو آهي
يا ويتر گُناهن کي جنمڻ لڳندو آهي..!؟
• هر يتيميءَ کي سهارو ڏئي سڏڻ وارا هٿ ڄڻ ته ڪُلهن کان ئي ڪپيل هُجن!
-----------------------
[b][u]تضاد [/u][/b]
• جڏهن به تضادن جي تتل زمين تي سڪون زبان ڪڍي سهڪڻ لڳندا آهن
ته مُحبتون مايوسين جو موت ٿي وينديون آهن.
نيڻ لُڙڪن جا لاش بڻجي ويندا آهن.
اُميدون اُجاڙ جي اُس ۾ اونڌي مُنهن ڪري پونديون آهن.
احساس خوشبوءِ کان خالي ٿي ويندا آهن،
دلين کي درد جا دُورا وڪوڙي ويندا آهن،
۽ وياڪلتائون روحن تي روهنڊڙا وجهڻ لڳنديون آهن،
پر پوءِ به الئه ڇو تضادن کي طلاق ڏيڻ بجاءِ نوازش سان نڀائڻ واري ڪم کي وڌيڪ ترجيع ڏني ويندي آهي؟
• اچو ته اُهي آئينا ئي ٽوڙي ڇڏيون جن ۾ ڪو اُجرائپ جو عڪس ئي ناهي.!
• اچ ته ڳالهين جا ڪئين ڳوٺ کولي!
محبت جون ڪي مچ ڪچهريون مچائيون!
• خواريءَ جا ته کيسا ايڏا وڏا هوندا آهن جيڪي ڀرجڻ سان به نه ڀرجي سگهبا آهن،
پر شرافت لاءِ ته سمجهه جو اشارو ئي ڪافي هوندو آهي!
• بُک ۾ پها ٿيل پوڙهي عورت جا نيڻ،
اڄ به پنهنجي وڃايل پُٽ جي وارثيءَ واري ويڙهه کي زندهه رکيو اچن.
• دوستيءَ مٿان طنز يه ٽهڪ ڏئي کلڻ وارن مُئل جذبن کي ڪهڙي خبر!
ته عارب لوهار جا احساس ڪيڏي نه وڏي امرتا ماڻي چُڪا آهن!. ///