حُسن جو اُجرو احساس
تو ته گُلابن جون ننڊون چورائي اُنهن کي بي سُڌ بڻائي ڇڏيو آهي
تون جڏهن چڳن ۾ چنبيليون هڻي هلڻ لڳندي آهين ته موتيا به مهڪ وڃائي ويهندا آهن
تو ته رُتن کي روح بخشيو آ
۽ هوائن کي هلڻ سيکاريو آهي
تُنهنجي چهري جي چانڊوڪيءَ مان ته ڪئين چاهتن جا چنڊ اُڀرندي نظر ايندا آهن
تون ته باک جو اُهو ڀورڙو بدن آهين،
جنهن مان سونهن جي سفر جي ابتدا جنم وٺي انتها جو آسمان بڻجي ويندي آهي
تون ته حقيقت جي اوٽ ۾ ويڙهيل حياءَ جو حُسن آهين
۽ ها جو ڀن جي ڇاتيءَ جو اُهو اڻ ڇُهيل احساس آهين
جنهن کي ماڻڻ لاءِ ته مُحبتن جو درياهه بڻجڻ لازمي آهي...
• ايترو ته تُنهنجي ڪُنوارپ جي خُمار جو حُسن شاعريءَ جي بدن تي هارجي پيو آهي
جو هاڻ ته منهنجن نظمن جا نيڻ به ٻئي پاسي نهارڻ لئه تيار ئي ناهن.