انسان
ڇا ويٽنام کي تباهه ڪرڻ کان پوءِ وري به
هن پنج فُٽ جي بندري ماڻهوءَ لاءِ هي هيڏو وڏو پنج هزار پائونڊ جو وزني بم ڀي ٺاهيو پيو وڃي!؟...
• اي مُنهنجي اندر جا انسان!؟
سچ پُڇين ته هي سماج مونکي اُن شخص جهڙو ٿو لڳي،
جيڪو نه مرد جهڙا پُختا جذبا ٿو رکي،
۽ نه وري ڪنهن عورت جهڙا نرم احساس!...
• اي مُنهنجي اندر جا انسان!
ڪڏهن به پنهنجي محبوب سان مٿاهين لهجي ۾ نه ڳالهائجان!
جيڪڏهن ڀُلجي به ڳالهائي وڌئي!
ته پوءِ توکي به پيار جي دين جي لسٽ مان خارج ڪري شيطان جيان تڙيو ويندو!...
• اي مُنهنجا محبوب !
آئون توکي ايترو ٿو چاهيان،
جيترو ڪو پرهيز گار پنهنجي خُدا کي چاهيندو آ!...
• ڪُتي جي اُناڙ ته وڃي آسمان سان لڳي آهي!
پر اسان اڃا تائين آزاديءَ جي نعري کي ماڻهن جي ڪنن تائين به پُهچائي نه سگهيا آهيون!
• اچ ته تنهنجي چڳُن سان آڱرين جو عشق ورهائي وقت کي وفا جو احساس ياد ڏياريان!
• يا خُدا!
هن سنڌي قوم تي به ڪا سُجاڳيءَ جي آيت نازل فرماءِ
ته جيئن هي غلاميءَ جي غفلت کان پري ڀڄي،
آزاديءَ جي اذان جي پابند بڻجي،
جنگ جا خطبا پڙهي شهادت جي صُفن ۾ سُرخرو ٿي آجپي جي نماز پڙهي.
• ڪورٽن کي وڪيلن ڄڻ ته وياج ڏئي خريد ڪري ڇڏيو آهي
۽ انصاف منو ڀيل وانگر تاريخن جا چڪر ڪاٽي آخر مايوس ٿي بُک هڙتال جا بينر کولي چوڪ تي ويهي نا اُميديءَ جي اُس ۾ سڙي رهيو آهي.
• هن دور جي قانون مان انصاف جي اُميد رکڻ
معنيٰ عارب لوهار جي زخمي روح مٿان ويتر نون زخمن سان خنجر کُپائڻ!