شاعري

پوئين پهر جي چانڊوڪيءَ ۾

ڏِٺو وڃي ته اصغر جتوئيءَ جو شعري مجموعو ”پوئينءَ پهر جي چانڊوڪي ۾“ سهيڙيل شاعري جو سڀاءُ گهڻو تڻو داخليت تي آڌاريل نظر ايندو. جنهن ۾ سندن سوچ جي آزادي تخيل جا منظر اُڻيندي پسجي ٿي. سندن شاعراڻو اسلوب حقيقت ۽ احساس جي ڀرپور عڪاسي آهي، اندر جي اڪيلائي جا نوحا لکيا آهن. پر سندن سوچ ۽ لوچ ۾ سماجي اوڻاين ۽ انساني بدحاليءَ جو عڪس به چِٽو پِٽو بکي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 1779
  • 710
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اصغر جتوئي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پوئين پهر جي چانڊوڪيءَ  ۾

تنهنجي اچڻ جو آسرو، مونکي پرين هر شام جو

تنهنجي اچڻ جو آسرو، مونکي پرين هر شام جو.
اُن آس آ آٿت ڏنو، مونکي پرين هر شام جو.

ٿو ڏينهن جو رستا ڏِسان ۽ رات جو تارا ڳڻيان،
نه تو سِوا آرام ڪو، مونکي پرين هر شام جو.

مت واعدا واري ڇڏين ۽ مونکي وِساري ڇڏين،
ماري وجهي ٿو کٽکٽو، مونکي پرين هر شام جو.

جو ماڳ هو منهنجو اڳي، سو هاڻ ٿو مونکي لڳي،
هي شهر تنهنجو اوپرو، مونکي پرين هر شام جو.

آ تو سِوا ڪهڙي خوشي، ٿي زندگي ڏاڍي ٻُسي،
يارن ڏٺو آ وائڙو، مونکي پرين هر شام جو.

ڏينهن جو ٿي ياد ڳاهي، رات جو ڪا ننڊ ناهي،
درد آ ڳولي لڌو، مونکي پرين هر شام جو.
*