مان گُل پوکيان ٿو
پرت جا-
نفرت جي ساري گپَ تي.
مان گُل پوکيان ٿو،
لاٽ جا-
اُماس جي ڪارپَ تي.
مان گُل پوکيان ٿو،
امن جا-
دهشت جي ساري ڌپَ تي،
مان گُل پوکيان ٿو.
*
شاعري
پوئين پهر جي چانڊوڪيءَ ۾
ڏِٺو وڃي ته اصغر جتوئيءَ جو شعري مجموعو ”پوئينءَ پهر جي چانڊوڪي ۾“ سهيڙيل شاعري جو سڀاءُ گهڻو تڻو داخليت تي آڌاريل نظر ايندو. جنهن ۾ سندن سوچ جي آزادي تخيل جا منظر اُڻيندي پسجي ٿي. سندن شاعراڻو اسلوب حقيقت ۽ احساس جي ڀرپور عڪاسي آهي، اندر جي اڪيلائي جا نوحا لکيا آهن. پر سندن سوچ ۽ لوچ ۾ سماجي اوڻاين ۽ انساني بدحاليءَ جو عڪس به چِٽو پِٽو بکي ٿو.
- 4.5/5.0
- 1779
- 710
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- اصغر جتوئي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سچائي اشاعت گهر جو ڪتاب نمبر 128 هون
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران
- پنهنجي پاران
- مهاڳ : زندگيءَ جي سچائي جو شاعر
- هر منظرجو شاعر : اصغر
- سُرُ وارياسو : بيت ۽ وايون
- جا گهڙي تنهنجي ياد ۾ گُذري
- اُجرا جهرڻا ڀونءِ تي
- ڇَائنجَ مون مٿان، ٿي ڇانورو گهر جو
- سڀئي رنگ ڦِڪا، تنهائيءَ جي جهنگ ۾
- ٿي واءُ واچوڙا پئي!
- سڀ ساٿي سُڃَ جا
- جيڪر ڪا جل ٿل!
- وارياسي تي اڄ واري، اُڀري آيو چَنڊُ
- جيجل وريو واءُ!
- مُندَ آئي ٻيِرن جي،
- جُهڙُ ڦُڙُ وُٺي جَهامَ
- سڏي ٿَرَ واري، الا!
- چنڊ جي چانڊاڻ ۽
- گِهميل واريءَ تي پيا، سورج جا ڪرڻا!
- تو ريءَ نوري! ڄَامَ جا-
- اُجهڻ تي آ لاٽ
- آءٌ اڪيلو سُڃي واٽَ
- تولئه تنهنجي وَاٽَ تي
- لامون ساڙيون لُکَ،
- ڏيئڙا ڏيئڙا جَڳُ
- پنهنجي گهر جا گهاٽَ!
- مونکي سُپرين منهنجو
- ساريم ناز حِجابَ جا!
- ڪر نه ايڏو فخر تون، اي چنڊَ! تنهنجي!
- گوندر منجهه گڏي
- سُرها گُلَ هٿن ۾، مُئي پُڄاڻان قبر تي!
- جَاڳَ جا ڀَاڳَ ۾ ملي آهي
- سَارا سُورَ سَٽي!
- سَرمايو آهي!
- بيوس مونکي ڏِسي
- دل جا دَرَ کولي!
- دل-اَلبم ۾ اڃان!
- ڇا؟ مونکي ياد ڪري!
- ڏاڍو دِل روئي
- آءٌ اڄ آخري ڀيرو
- مان مُرڪي ويهندو هان
- محتاج تنهنجي پيار جي
- پوريل تنهنجو پيارُ
- پوئين پهر جي چانڊوڪيءَ ۾
- وارياسي تي وو الا!
- مَ ڏي مهڻا ماءِ، مان پنهنجي وَسِ ڪِٿي
- ٻهَ ڳوڙها، هڪ سَارَ!
- بيت
- نم نم منهنجا نيڻ : غـــزل
- جيئن جيئن رات ٺري آهي
- ڪملي ڪيڏو ڪَچُ ڪري ٿي
- ياد جي چوچي ڏنڀ ڏيئي ٿي
- تنهنجي ياد ۾ روئڻ خاطر
- دل ۾ تنهنجو خيال آيو آهي
- سونهين ٿي سسئي، گهٽن گهيرن جي!
- هر پن تي نَمي آهي، ڪا رات رُني شايد
- خواهش ته هر خواهش پوري ٿي
- تنهنجي اچڻ جو آسرو، مونکي پرين هر شام جو
- ڪڏهن روئڻ ۽ ڪڏهن کِلڻ
- توکي پيارا حجاب آهن
- ڪي ساعت رهي ساڻ چاهت
- تنهنجا نيڻن ۾ خواب پوکيا ها
- هو ته هڪ خواب هو، ٽُٽڻو هو، ٽُٽو!
- گناهه جي گپَ ۾ ڦُٽل ڪنول آ زندگي
- سار سلسلو، تنها شاعر
- جيئن جيئن رات ڀِڄي ٿي
- تو سِوا زندگي ڇا آهي
- گهر توساڻ ئي گهر سائين
- گُفتگو ڪا گهڙي ٿئي ها
- هر ساهه پساهه ساڻو آهي
- هڪ عمر ٿي سُڃاتو آهي
- توکي مڃائڻ جو
- جيوَن سراب وانگر
- تو ريءَ آءٌ اڪيلو سائين
- ڪوڙ گُلن ۾ تُريو آهي
- تنهنجي پيار جي روشني هوندي
- تنهنجا گَلَ چُمي
- اچي اوهان جي دَر نه سائين
- ڪير ڪيترو تڙپيو، ڇڏ اِهي ڳالهيون پرين
- ڏات منهنجي مات کائيندي ڪنهن چيو؟
- جڏهن توکان ڏور ڪهي ويو آهي
- وفائن کي سوچي، ڪندينءَ ياد مونکي
- توکان دور او منهنجا دلبر!
- آ شور بي هنگم زمانا ڇا ڪجي؟
- دل جو دل سان ٿيندو وهنوار آهي
- هر پل مونکي ساريندينءَ
- ساهه منهنجو ٽنگيل
- تنهنجي نظرن گهايو بس
- اڌ ننگو ڏِسي راهه تي چريو
- تنهن ويل ڪي نيڻ مونکي ٿا مارن
- پَري ڪر نه اکڙيون جُهڪائي اسانکي
- ڪڏهن ٽِميا نه جنهن مان بندگيءَ جا ڳوڙها
- سونهن جون ڳالهيون سڀئي : گيت ۽ نظم
- مان گُل پوکيان ٿو
- گيت : شام ويلي، هولي هولي
- نماڻا رنگ سپنن جا
- سچ
- استحصال
- جيئن هر شام تيئن هيءَ شام به
- عزتِ نفس
- حدود آرڊيننس
- حقيقت
- گيت : چنڊ کي ڀل تون چاهه، پکيئڙا
- نئون سال
- حق
- ظلم
- ارپنا
- احساس
- آخري چُمي
- چري
- جاني اڄ چيٽ جي مند آهي
- اوهان ڇا آيا
- دعا
- شل تنهنجي نيڻن جو، نه لُڙڪ ڏِسن رستو.
- حوّا جي ڌيءَ
- دل جي ڌرتي
- گيت : مون کي نه راس آيون
- گيت : اڃان تنهنجا انگ
- چانڊاڻ جي آشا
- پاپ ڪهڙو پيار ۾
- گيت : ڇڏي ڇن ڇپرُ
- بئڪ ٽائيٽل راءِ : صفر ڪلهوڙو
- بئڪ ٽائيٽل پيج
پرت جا-
نفرت جي ساري گپَ تي.
مان گُل پوکيان ٿو،
لاٽ جا-
اُماس جي ڪارپَ تي.
مان گُل پوکيان ٿو،
امن جا-
دهشت جي ساري ڌپَ تي،
مان گُل پوکيان ٿو.
*