اڌ ننگو ڏِسي راهه تي چريو
آرزو، آس، احساس ٻَريو.
ڀَل نه ڏيو خوشيون دوستو!.
دُک سان نه جهول منهنجي ڀريو.
اٿئي ياد ڪڏهن مُرڪ سان تو،
راهه ويندڙ مسافر هو ڦُريو.
دل-ڪينوس تي تصوير تنهنجي،
ڄڻ نيڻن ۾ پئي ڪنول تَريو.
محبت جي موٽ ۾ نفرتون ڇو؟
ڪنهن هو وفا جو صِلو گُهريو؟
*