پَري ڪر نه اکڙيون جُهڪائي اسانکي
پئي هٿڙا مليندينءَ وِڃائي اسانکي.
سنگ روپ ۾ آهيون پارس پرين!
سون بڻجي جو دِل سان لائي اسانکي.
مست دُنيا ڪيون، گيت اهڙو آهيون،
سازِ دِل تي جي ڪوئي ڳائي اسانکي.
هن ويران وٽ ۾ آهيون ڄايا اسان،
آهيون گُلابَ پر ڪير ڀائي اسانکي.
تنهنجي پيار جو مان بيمار آهيان.
ڪير سمجهي پرين ڪير هائي اسانکي.
ڏِنو پيار مونکي هر دَم ڪنڊن آ،
گُلابن جي ياري وئي گهائي اسانکي.
*