جاني اڄ چيٽ جي مند آهي
۽ ها، مونکي ياد آهي،
اُن ڏينهن سرءُ جي مُند هئي ڇانيل
ڌرتيءَ جي سيني تي،
پر اُن موسم ۾ به گُل ٽڙيا ها رابيلن جا
اڄ اُنهن رابيلن جون پتيون
جُدائيءَ جي اُس ۾ سڙي سُڪي ويون آهن
۽ کڻي ويون آهن
بي اعتباريءَ جون هوائون
اُنهن گُلن جي سَڳنڌ
ڇڙو سَڙيل، سُڪل پن، ڪجهه ٽانگر ۽ خاڪ
پنهنجي پيار جون نشانيون باقي آهن.
جاني اڄ چيٽ جي مُند آهي.
*