تنهنجي نظرن گهايو بس
دِل ۾ سور سمايو بس.
تنهنجي پيار جا گهرا گهاوَ،
منهنجو ڪُل سرمايو بس.
منهنجي ڳالهه ٻُڌو دِل وارو،
لوڪ کان لڙڪ لڪايو بس.
آخر دل جو دارون آهي،
چاڪ چڪيل ئي چايو بس.
پريم نگر جي بُت خاني ۾،
تنهنجو بُت ئي ڀايو بس.
تنها ’اصغر‘ منهنجون راهون،
ساڻ فقط آ سايو بس.
*