شاعري

پوئين پهر جي چانڊوڪيءَ ۾

ڏِٺو وڃي ته اصغر جتوئيءَ جو شعري مجموعو ”پوئينءَ پهر جي چانڊوڪي ۾“ سهيڙيل شاعري جو سڀاءُ گهڻو تڻو داخليت تي آڌاريل نظر ايندو. جنهن ۾ سندن سوچ جي آزادي تخيل جا منظر اُڻيندي پسجي ٿي. سندن شاعراڻو اسلوب حقيقت ۽ احساس جي ڀرپور عڪاسي آهي، اندر جي اڪيلائي جا نوحا لکيا آهن. پر سندن سوچ ۽ لوچ ۾ سماجي اوڻاين ۽ انساني بدحاليءَ جو عڪس به چِٽو پِٽو بکي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 1779
  • 710
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اصغر جتوئي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پوئين پهر جي چانڊوڪيءَ  ۾

ڏات منهنجي مات کائيندي ڪنهن چيو؟

ڏات منهنجي مات کائيندي ڪنهن چيو؟
روشنيءَ کي رات کائيندي ڪنهن چيو؟

ڪن ڏيو، ٻوڙا ٻُڌو، ڪو وائي ورجائي پيو،
سانت ساري لات کائيندي، ڪنهن چيو؟

هر جُڳ ۾ جبرن هٿان، پنهنجي ئي هن ديس ۾،
قوم منهنجي ڪات کائيندي، ڪنهن چيو؟

هرڪوئي، پوندو ملي، پيار مان پاٻوهه مان،
ذات کي پئي ذات کائيندي، ڪنهن چيو؟

گئونچ مان ٻيا گئونچ ڦُٽندا ڏار ڪيئي ٽار ٿيندا،
ممات ڪل حيات کائيندي ڪنهن چيو؟
*