گلاب جي پنکڙين جهڙا خيال
نئين ٽهي ۾ گلاب جي پنکڙين جهڙا خيال سرجيندڙ، احساسن ۽ جذبن کي موتين جي مالها وانگر پوئي پني جي سونهن بنائيندڙ قادر سيال جهڏائي به اهڙو شاعر آهي. جنهن کي علمي ادبي لڏي جو ذڪر ڪندي وسارڻ سچ ته وڏي ستم ظريفي ۽ تاريخ سان ٻه اکيائي ٿيندي. شاعري جي جهان ۾ ٿوري وقت ۾ قادر سيال پنهنجي خاص جڳهه والاري چڪو آهي. هي شاعري جي آسمان تي چڪندڙ ستاري جيان اُڀريو آهي. قادر سيال جي هڪ وڏي خوبي اها آهي ته کيس پنهنجي جنم ڀومي سان بي حد محبت آهي. جنهن مٽي جو هو خمير آهي ان سان جنون جي حد تائين پيار ڪري ٿو. جنهن جو ثبوت سندس نالي مان ئي ظاهر آهي. جهڏي جو هئڻ ڪري پاڻ پنهنجي اباڻي شهر جي نالي پٺيان پنهنجو تخلص “جهڏائي” رکيو اٿس. قادر سيال هڪ بهترين شاعر سان گڏوگڏ هڪ سگهارو نثرنگار پڻ آهي. شاعري ته هن ڪمال جي ڪئي آهي؛
هڪ ڦڙو ناهه واهه ۾ پاڻي،
خالي هاري جي هٿ ۾ هر آهي.
ڪوئي قادر هجي ٻڌڻ وارو،
داستان پنهنجو مختصر آهي.
هاڻي هنن سٽن ۾ اهو تاثر اهو تاثر ملي ٿو ته قادر سيال ڌرتي جي پورهيت ۽ هاري جو درد به پنهنجو درد سمجهي ٿو. هڪڙي اهڙي منظر ڪشي ڪري ٿو. جنهن ۾ هن ڌرتي ڌڻين جو اڃايل هئڻ پڌرو ٿي پوي ٿو. سندس قصو يا داستان مختصر ۽ ٿورن لفظن ۾ با مقصد آهي.
قادر سيال جي شاعري ۾ جتي عشق اڌما ڏئي ٿو اتي ڌرتي جي درد جو جوالامکي بنجي ٻري پيو. مونکي اڄ دلي خوشي محسوس ٿي رهي آهي ته آءُ منهنجي هن همقلم ڀاءُ قادر سيال بابت سندس ڪتاب جي مناسبت سان پنهنجا ويچار ونڊڻ اعزاز ماڻيان پيو ٿورائتو قادر سيال جو مونکي انهي لائق سمجهي اعزاز پنهنجي شاعري جي ڪتاب لاءِ ڪجهه اکر لکي ڏيڻ لاءِ چيو. آئون سندس هن اڻٿڪ، لڳاتار ۽ ادبي علمي ۽ قلمي پورهئي کي جس ڏيان ٿو پاڻ کيرون لهڻي.
دعاگو
سيد پناهه شاهه ڏاڏاهي