جنب مون گذاري ڇڏي حاضري ۾
ڪڏهن اچ دل جي پرين ماٿري ۾
نهاريو نه ڪيڏانهن، ڏٺو نه ڪنهن کي
کتل نيڻ منهنجا هئا سانوري ۾
ڪکائي پهي تي پئي جھار هڪلي
فصل عشق جو آ پڪو ٻاجهري ۾.
لڳو ڄڻ ته ڪڪرن پٺيان چنڊ هوڪو
ڪنواريون نگاهون ڏٺم چادري ۾
ڏنم درد توکي ڀلا ڪهڙا “قادر”
ڏکن جي ڪٿا پيو لکين شاعري ۾
****