سڄي جڳ کان نرالو تون اکيون توسان اڙيون آهن
ڪئي تو بيوفائي آ، عذابن جون گهڙيون آهن
خدا سائين اٿئي پارت، غريبن جي اجهي جي اڄ
متان طوفان جي زد ۾، ڪکائون جهوپڙيون آهن
هئين مون سان گڏ جي مٺڙا ته باغن ڦول مهڪايا
پڄاڻان تو مگر هاڻي ٿيون سڀ سڃ مڙهيون آهن
اسان گل پيار جا پوکيا، سدائين دل جي ڌرتي تي
خزان ديرو ڄمايو ڇا ٿيون مس ڪجهه دڙيون آهن
اکين ۾ قيد آ منظر، اداسي جو هتي “قادر”
پرين جي انتظاري ۾ رڳو آسون سڙيون آهن
****