بهارن کي چئجو وڇوڙو نه آڻي
اسان جي نه جوڀن جواني کي ڇاڻي
سفر زندگي جو آ ڏاڍو اڙانگو
اڪيلو ته گھاري مان سگهندس نه هاڻي
وئي رات نڪري اجهو سج آ نڪتو
چمي هٿڙا تنهنجا اٿون ٿا ته هاڻي
پچڻا نه منجھڻا ۽ منزل تي رسڻا
چيو سچ ڪيڏو آهي ڪنهن سياڻي
ڪري قرب “قادر” سگھو سيال اچجان
چيو محب مرڪي زمانو ڇا ڄاڻي
****
ايندي هو اڌ رات اکين پي ڳالهايو
ويندي ٿي پرڀات اکين پي ڳالهايو
تڙيپو آهيان توکي ڏسڻ لاءِ سالن کان
قابو ڪيم جذبات اکين پي ڳالهايو
پينگھ وفا جي لوڏيندي ۽ پيار ڪندي
لهندي پوءِ ڪا ڏات اکين پي ڳالهايو
پيار جو تاڙو ڪيڏو اڃايل آمن ۾
وسندي ڪا برسات، اکين پي ڳالهايو
ڊاهي نه سگھندو وحشي دنيا جا طوفان
اندر جا محلات ، اکين پي ڳالهايو
ڏک ٿيو آ لائون لڌيون تو غيرن سان
نڪتي آ بارات، اکين پي ڳالهايو
تنهنجي ڪارڻ زهر جو ڍڪ ڀي پي ويندس
بڻجي مان سقراط، اکين پي ڳالهايو
سڌري ويندا “قادر” پڪ سان هڪڙي ڏينهن
منهنجا هي حالات اکين پي ڳالهايو
****