مک چمڪي پيو چنڊ تارن جيان
چيلهه هن جي سفيدي جي ٽارن جيان
گفتگو هن جي ڪيو مونکي مست آ
ٽهڪ هن جا وڻيا کي ٻارن جيان
ويس پائي اڇو مون ڏي پهتي سِگهي
رُت پنڇڻ ۾ ڄڻ اڄ بهارن جيان
منهنجي ٻيڙي کان منزل پري ڪونه آ
هو جو آهي سنڌو جي ڪنارن جيان
تنهنجي نيڻن کي ٺاهي ڇڏيو مئڪدو
آئون پيئندو رهان مئخوارن جيان
منهنجا رخسار “قادر” هي آلا رهيا
لڙڪ وهندا رهيا آبشارن جيان
****