جنهن به آهي عشق جي لذت کنئي
ان نئين آ درد جي شدت کنئي
سونهن تنهنجي جي هو چرچو متل
ڳوٺ آهي ڏيهه ۾ عزت کنئي
حشر جهڙي باهه ۾ ڪو آ سڙيو
ڪنهن وڃي جيئري آهي جنت کنئي
جنهن به روڪيو قوم جو پاڻي هتي
تنهن حرامي آ هتي ذلت کنئي
تنهنجي وڇڙڻ جو پتو پئجي ويو
منهنجي چپڙن چاهه جي قلت کنئي
عشق ۾ تڙپڻ کانپوءِ “قادر” سيال
شاعري آ ڪيڏي ڏس جدت کنئي
****