هاءِ اڌورين آسن تي
وقت ڪٽيو مون واٽن تي
پرت جو پياسي هڪڙو پکيئڙو
لات لنويو پي لامن تي
ساريو ويٺو لڙڪ وهايان
توسان گذاريل شامن تي
رت ۾ لٿڙيل لاش ڏسي ٿي
قهر ڪو گذريو مائن تي
پل پهر جو واعدو تنهنجو
پهتو وڃي ڇو سالن تي
“قادر” وقت سو ڪيئن وساريان
روز ستو ٿي ٻانهن تي
****