ٿي ويون رات گم هڪڙي منظر ۾ اکيون
تڏهن هن جون آهن ٽڪيل در ۾ اکيون
جهلڪ هڪڙي بيٺو ڏسڻ لئه مان آهيان
لڪائي نه پنهنجون تون چادر ۾ اکيون
نه سڪ ٿي آ پوري، اڃان تائين دل جي
رهن ٿيون رڳو بس هي دلبر ۾ اکيون
صفا هت وڇوڙي جي موسم وڍي ٿي
رلايون ٿا ڪنهن جي ڪري بر ۾ اکيون
نه واپس وڃي ٿا سگهون ماڳ پنهنجي
وڃائي ڇڏيوسين پنهنجون ٿر ۾ اکيون
پري ڪونه ٿينديون مٺي پل ۾ ڪو توکان
ويون اٽڪي هي تنهنجي ته گھاگھر م اکيون
مليو چاهتن مان لکيل خط تنهنجو
وڃائي آ ويٺو ڪو ڪاڳر ۾ اکيون
ڪري هرڪو واکاڻ پرپٺ ٿو “قادر”
ٿيون مشهور تنهنجون سڄي تر ۾ اکيون
****