سنڌ شناسي

اڳوڻن سنڌين جو ڏيساور سان واپار

”سنڌ سوداگرن جي زمين آهي. سنڌ جا وڻجارا پراڻي زماني کان ڏورانهان ڏيهه ڏوري، وڻج واپار ڪري، پنهنجي ملڪ کي مالا مال ڪندا هئا. هو وڏا تاجر ۽ قابل جهازران هئا. ساري دنيا سندن اڳيان ” ٻيلو ٻه ٻلانگهون “ هئي. تاريخ شاهد آهي ته اسان سنڌين جو ساري جڳ ۾ ڌاڪو هو. واپاري ڏس ۾ اسانجو وقار بلند هو. ڀٽ ڌڻي جو سر سامونڊي ۽ سر سريراڳ انجو گواهه آهي ته اسان تجارتي دنيا۾ ڪيڏي نه عظمت جا مالڪ هئاسين . سنڌي واپاري پرڏيهي واپار مان ايڏو ته ناڻو ڪمائي ايندا هئا جو سندن ست پيڙهيون رڄ ڪنديون هيون. مون پنهنجي هن ڪتاب ۾ ڪوشش ڪري، هن موضوع تي تاريخي حقيقتون پيش ڪيون آهن.“
  • 4.5/5.0
  • 2438
  • 561
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • دادا سنڌي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book اڳوڻن سنڌين جو ڏيساور سان واپار

(3) سومرن ۽ سمن جو دور

لاڙي بندر سومرن جي دور ۾ سنڌ جو مشعول ترين بندر هو. سنڌ جو واپار سمنڊ رستي هرمز، قيس، بحرين، عدن، گجرات، ملبار، ڪارومنڊل ۽ چين سان ملندو هو. مٿين ملڪن جي دولت سنڌ جي بندر لاهري ڏانهن ڇڪجي ايندي هئي. مٿيون واپار عربي ۽ چيني جهازن جي معرفت هلندو هو. چين جا جهاز جنڪ سڏبا هئا. انهن واپارين معرفت سنڌ جو ڪپڙو هندوستان جي بندرن تي نيڪال ٿيندو هو. معبر کان ريشمي ڪپڙو، خوشبودار شيون ۽ سچا موتي، قافلن جي وسيلي خراسان تائين پهچائيندا هئا. تراريون، گهوڙن جو زينون، ڪپڙو ۽ خوشبودار مصالحا سنڌ مان ٻاهر ويندا هئا. هرمز، قيس توڙي بحرين ۽ عدن کان هرسال ڏهه هزار گهوڙا سنڌ ۽ هندستان جي شهرن ۾ وڪري لاءِ ايندا هئا. ( جنت السنڌ – مولائي شيدائي – ص نمبر 332) سومرن حاڪمن نشيدار شين جي وڪري تي پابندي وڌي هئي. شهر ۾ محتسب مقرر هئا جيڪي شين جا اگهه سرڪاري طور مقرر ڪيا هئا، جيئن واپاري رعايا سان ٺڳي ڪري نه سگهن. شهر ۾ اُٺ کان وٺي سئي تائين جون قيمتون مقرر رهيون. خريدارن کي حڪم هو ته ضرورت آهي. شيون خريد ڪن. ذخيره اندوزي جي سخت ممانت هئي. وڏن شهرن ۾ سرڪاري دڪان لکيل هئا، جتان ضروري شيون مقرر اگهن تي عوام آساني سان خريد ڪري سگهندو هو. واپارين کي سرڪار پئسا ڏيندي هئي. جيئن هر قسم جون ديسي خواهه ڌارين ملڪن جون شيون مهيا ڪري سگهن. شهرين کي شهر جي رئيس وٽان شين خريد ڪرڻ لاءِ راشن ڪارڊ ملندا هئا. ( تاريخ تمدن سنڌ – ص نمبر 390)
سومرن کان پوءِ سمن جو دور اچي ٿو. هن دور ۾ سنڌ جي واپار وڏي ترقي ڪئي. سمن فرمانروائن، ڌاڙيلن کي پڪڙي کين سخت سزائون ڏيئي کانئن ڦر ۽ چوري جو مال هٿ ڪري، اصلي وارثن کي پهچايو ان ڪري رستن ۾ امن امان هو. شين جي اگهن جي جاچ ڪرڻ لاءِ هر هڪ شهر ۾ ناظم مقرر ڪيا ويا. هن دور ۾ لهري بندر کي ايڏي اهميت هئي، جيڏي مصر جي بندر اسڪندريه کي واپار ڪري هئي. ٺٽو ۽ لهري سنڌ جا مشهور شهر، واپار ۽ صنعت ڪري اٽلي جي شهر وينس، فلورنس ۽ جينوا کان به وڌيڪ دولتمند هئا. ( سنڌ جي اقتصادي تاريخ – ڊاڪٽر ڇٻلاڻي ص نمبر 87) هن دور ۾ لهري بندر تان جيڪي شيون سنڌ جي شهرن ۾ وڪامنديون هيون سي آهن وولگا جي چمڙي جا گوڏن تائين ڊگها بوٽ، سائبريا جا سئمور، هرات جي شراب ۽ ڀنگ، قاهر ۽ شيراز جو ترارون، خراسان جو ڪيمخوب، يزد ۽ ڪرمان جو لنگيون، طبرير جو اطلس وغيره. هن دور ۾ يورپ وارن کي مشرقي شين لاءِ، سون ۽ چاندي ڏيڻو پوندو هو. واپارين کي مال پهچائڻ لاءِ گهڻو خرچ ڪرڻو پوندو هو، تاهم به نفعو بي حد گهڻو هو. واپارين کي جده ۽ قاهره ۾ مال رجسٽرڊ ڪرائڻو پوندو هو. اهو ڪم سندن گماشتا ڪندا هئا، مٿين شهرن ۾ بئنڪون هيون. واپار جو ڪاروبار هنڊين ذريعي هلندو هو. ( جنت السنڌ – مولائي شيدائي ص نمبر 332)